Ngayong araw ang unang taong anibersaryo ng kamatayan ni Pangulong Cory. Eksakto isang taon ang nakararaan ng sulatin ko ang tulang ito bilang pagpupuhay sa kanya.


“Matulog kang mahimbing sa piling ni Bathala

Ipikit iyong mga mata’t huwag ng mangangamba

Mahimlay kang mapayapa sa awit ng mga musa

Ika’y magpahinga’t huwag ng mabahala.


Lumipad kang malaya sa dulo ng bahaghari

At kulayan ng matingkad ang buhay na iwi.

Maglaro ka’t maglibang sa iyong bagong palasyo

Mamuhay kang masaya sa iyong bagong paraiso.


Ngayong wala ka na’t sa ami’y namaalam

Alaala mo sa ami’y hinding-hindi mapaparam.

Ngayong wala ka na’t sa ami’y lumisan

Anghel ka ngayong sa ami’y di na lilisan.”

Ipinakilala ka sa amin

ng mga aklat sa kasaysayan

na asawa ng bayaning si Ninoy

na kumalaban

sa diktaduryang rehimen

na kauna-unahang babaeng pangulo ng bansa

na babaeng nakadilaw.

Nakilala kitang nagliliwanag,

nagniningning

tulad ng dilaw mong damit

naging liwanag ka’t

naging tanglaw

na pumunit sa karimlan.

Sa iyong mga laban

kasama ang mga Pilipino

itinaboy mo ang mga halimaw

napaatras

ang mga punglo at kanyon

gamit ang iyong rosaryo’t dasal

giniba ang bartolina

pinalaya ang kalayaan

namayagpag ang demokrasya

nagkadangal ang mga Pilipino.

Libu-libo

milyun-milyon

laksa-laksa

sa iyong paglisan

lahat ay lumuluha

lumuluha kahit langit

naninimdin, nagdadalamhati

nagtatamong kung bakit ikaw pa

napapaisip kung bakit ngayon pa.

Salamat Pangulong Cory

sa pamana ng kalayaan.

Salamat Tita Cory

sa handog na demokrasya.

Namatay kang nakikipaglaban

sa kanser na iyong karamdaman

humimlay kang mapayapa

magpahinga kang matiwasay.

Ngayong wala ka na…

Mabubuhay kaming patuloy na makikipaglaban

Sa kanser ng lipunang matagal mo ng kinakalaban.